Martovsku tribinu ljubitelja istorije Beograda održaće predavač Ljiljana Đorđević, kustos, šef Službe za poslove PTT muzeja na temu ”176 godina Pošte Srbije – istorijski i industrijski razvoj u Beogradu” u ponedeljak, 7. marta u 18h u Konaku knjeginje Ljubice.
Kroz priču o Pošti Srbije pratićemo privredni i kulturni razvoj društva i države, kao i na koji način je Pošta Srbije, uvođenjem novih tehnologija, uticala na lični i društveni život pojedinca.
Ljudi su oduvek imali prirodnu težnju da se povežu sa drugim ljudima, ovladaju prostorom i vremenom i na taj način poboljšaju kvalitet života. Za takvo nešto bila je potrebna razmena informacija, odnosno visok i stalan nivo komunikacije; njihovim unapređenjem dolazilo je do napretka u kulturi i društvu u celini. Jedan od glavnih posrednika u tom procesu komunikacije širom sveta bile su i ostale pošte i poštanski servisi.
Pošta Srbije razvijala se uporedo sa razvojem države Srbije; razvoj pošte zavisio je od povećanja populacije i pismenosti, a pravilno i uspešno funkcionisanje mlade države od brzog i tačnog poštanskog saobraćaja.
U 19. veku, sa dobijanjem delimične autonomije, Srbija je počela da osniva i razvija sve institucije potrebne za funkcionisanje države – škole, bolnice, štampariju, a među njima, kao podjednako važnu i instituciju pošte. Tokom tih prvih decenija, a i kasnije, Pošta Srbije, značajno je doprinela industralizaciji i modernizaciji naše zemlje – uvođenjem telegrafskog saobraćaja, 1855. godine, javnim prevozom putnika kočijama 1866. godine i početkom rada javnog telefonskog saobraćaja, 1899. godine.
Od prvih menzulana i pošta iz 1840. godine, koje su bile prethodnice današnjih modernih zdanja, proteklo je mnogo decenija, a od nabavke konja za prenos pošte, preko uvođenja kočija, železničkog, brodskog, automobilskog i avionskog prenosa, Pošta Srbije išla je u skladu sa savremenim tokovima koji su podrazumevali brzu, tačnu i efikasnu službu.
Od 1865. godine i prve namenski zidane zgrade pošte (kod Batal džamije), Pošta Srbije podizala je zgrade koje su svojim oblikom, veličinom i organizacijom prostora omogućavale povećanje produktivnosti poštansko-telegrafsko-telefonske službe. Mnoge od tih zgrada danas su kulturna dobra pod zaštitom države.
