U našem narodu, za ljude koji su primitivni i glupi, kaže se da su balvani. Balvanima se nazivaju posečena stabla koja su samo grubo obrađena i koja su sirov materijal u drvnoj industriji. No, ovaj pojam se ne vezuje samo za sirovost i neobrađenost nego ima i drugo značenje.
Kako je balvan nedovršena drvena građa, neobrađena i gruba, tako je ova reč sinonim za čoveka koji nije radio na svojim potencijalima, na obrazovanju, profinjenosti, manirima i kulturi.
Naučnici smatraju da su na našim prostorima postojala prehrišćanska svetilišta, posvećena idolima, duhovima prirode. Oni su najčešće bili napravljeni od drveta, balvana, izrezbareni stubovi koji su imali svoju namenu i nosili sveti duh božanstava.
Sa pojavom hrišćanstva takva mesta su proglašavana za paganska, pa je samim tim i sve ostalo vezano za idolopoklonstvo, smatrano nazadnim i primitivnim.
Kako su u ono vreme još uvek postojali ljudi koji su bili odani „veri od pamtiveka“ i koji su negovali kult idola, od strane zajednice oni su pogrdno nazivani „balvanima“.
Danas, nažalost, možemo da kažemo da je „malo šume, a previše balvana“.
