„Dvadeset četiri hiljade poljubaca. Uticaj italijanske popularne kulture u Jugoslaviji (1955-1965)“ Frančeske Rolandi, u izdanju Geopoetike
U utorak, 11. oktobra u 18h, u Italijanskom institutu za kulturu u Beogradu biće održana promocija srpskog izdanja knjige „Dvadeset četiri hiljade poljubaca. Uticaj italijanske popularne kulture u Jugoslaviji (1955-1965)“ Frančeske Rolandi, u izdanju Geopoetika izdavaštva, a u prevodu Ivane Simić Ćorluka i Marije Ćojbašić.
Na promociji će učestvovati autorka knjige Frančeska Rolandi, prof. dr Snežana Milinković sa Filološkog fakulteta u Beogradu, prof. dr Radina Vučetić i prof. dr Milan Ristović sa Filozofskog fakulteta u Beogradu, kao i Roberto Činkota, direktor Instituta, i Jasna Novakov Sibinović, direktorka Geopoetike, koji će pozdraviti publiku.
Privremeno rešenje graničnog pitanja, koje je bilo omogućeno Londonskim sporazumom iz 1954. godine, bilo je preduslov za procvat kulturnih veza između Italije i Jugoslavije, dveju zemalja sa različitim političkim sistemima i do tada podeljenim usled oštrog teritorijalnog sukoba. Naročito važnu ulogu odigrao je uticaj italijanske popularne kulture, koji je poslužio kao filter za prenos kulturnih pojava koje su dolazile sa zapada, već odomaćenim u kontekstu u kojem su delovale manje kontroverzno i prihvatljivije u očima jugoslovenske vlasti.
Sve brojniji kontakti, omogućeni otvaranjem jedne od najvrelijih granica u posleratnom periodu, bili su odlučujući za formiranje jugoslovenske masovne kulture, naročito u periodu kao što je decenija velikog otvaranja za socijalističku Jugoslaviju, između 1955. i 1965. godine.
Tako su Sanremo, pesme Adrijana Čelentana i Rite Pavone, filmske koprodukcije, emisije sa italijanske državne televizije RAI, koje je emitovala Jugoslovenska Radio-Televizija i popularni običaj kupovine u Trstu, doprineli da se jugoslovenska publika upozna sa Italijom, u toj meri, da čak izgradi osećaj kulturne bliskosti, koji nije bio lišen problematičnosti. Bila je to jedna Italija iz mašte, koja je imala malo toga zajedničkog sa onom stvarnom, ali koja je odražavala očekivanja Jugoslovena u pogledu sopstvene budućnosti, koju su privemeno smeštali izvan okvira svojih granica.
Frančeska Rolandi je 2012. godine na Univezitetu u Torinu odbranila doktorsku tezu iz slavistike koja je kasnije objavljena pod naslovom Con ventiquattromila baci. L’influenza della cultura di massa italiana in Jugoslavia (1955-1965) u izdanju izdavačke kuće Bononia University Press 2015. godine.
Tokom svojih postdoktorskih studija, usavršavala se na Italijanskom institutu za istorijske studije u Napulju, na Sveučilištu i Centru za napredne studije Jugoistočne Evrope u Rijeci, na Univerzitetu u Ljubljani, kao i na Univerzitetu Britanske Kolumbije Okanagan.
Glavna područja njenog iztraživanja sežu od kulturne i socijalne istorije u oblasti severnog Jadrana i na postjugoslovenskom prostoru, do istorije migracije i izbeglištva u Evropi dvadesetog veka.
Trenutno se bavi istraživačkim radom u okviru projekta Evropskog saveta za istraživanja „Unlikely refuge? Refugees and citizens in East-Central Europe in the 20th century“ pri Masarikovom institutu i arhivu Češke akademije nauka.
