Autor knjige je Bogdan Zlatić, a izdavač Filmski centar Srbije.
Jovan Živanović je režirao veoma popularne bioskopske filmove, tako da njegov rad nikada nije bio zvaničnozabranjivan, ali je u većem delu karijere bio zanemarivan i prećutkivan.
Monografija sadrži uvodni tekst o životu i filmskom opusu Jovana Živanovića, opsežan retrospektivni intervju saautorom koji osvetljava okolnosti iz njegovog života i rada, studijske analize njegovih filmova koje su napisalieminentni filmski kritičari, te kompletnu filmografiju realizovanih i nerealizovanih projekata i selektivnu bibliografijunjegovih objavljenih tekstova i napisa o njemu. Knjiga je ilustrovana reprezentativnim izborom porodičnih, ličnih izvaničnih fotografija i dokumenata.
Paradoksalno je da su njegovi filmovi – kaobioskopski i repertoarski – bili stilski suprotstavljeni filmovima crnog talasa, ali da su autorski filmovi šezdesetihgodina dobili naziv crni talas u srpskom filmu tek nakon režimskog napada na Živanovićev film „Uzrok smrti nepominjati” (1968).
Svi njegovi igrani filmovi, osim pomenutog, bili su sa savremenom tematikom, a jedno od tih ostvarenja, film „Kakosu se voleli Romeo i Julija” (1966), jedini je jugoslovenski film u kome je prikazano kako u komunističkoj državislobodno vreme troši sam vrh njene crvene elite. Film „Ostrva” (1963) prvi je erotski posleratni evropski film koji jeprikazan u redovnoj bioskopskoj mreži država sa svih kontinenata. Značajan je srpski režiser pedesetih, u narednojdeceniji i jedan od najproduktivnijih, opstaje uprkos smenama nekoliko generacija filmskih režisera i za sobomostavlja idejno koherentan, umetnički dosledan i životno zaokružen filmski opus, koji ga uvrštava u klasike srpskog ijugoslovenskog filma.
Priređivač ovog izdanja je Bogdan Zlatić, filmski kritičar i esejista. Filmske kritike objavljuje u časopisima Ritam, Duga, Ekran, Osmica i Pogledi (1989-1992). Kao saradnik RTB, kasnije RTS (1990-1992) radi kritičke osvrte ipriloge o filmu kultnog serijala „Popovanje”. Sarađuje u časopisu Država (1991-1997) gde kao član redakcije iurednik kulturne rubrike, između ostalog, objavljuje tekstove koji se bave stanjem u srpskom filmu. Koautor jezbornika eseja o Novom Holivudu: „Svetlo u tami” (tri rasprodata izdanja: 1991. 1994. i 2002.) i priređivač i koautorknjige „Režija: Vojislav Nanović – poslednji pionir“ (1993), obe u izdanju Jugoslovenske kinoteke. Scenarista je dvacelovečernja dokumentarna filma: „Bez grada i bez zakona” (2001) i „Izabrao sam: Sokrat-Prota-Krap” (2007). Autorje knjige „Crni talas u srpskom filmu” koju je 2018. godine izdala Catena Mundi.
