Na martovskoj Tribini ljubitelja istorije Beograda, u ponedeljak 2. marta, u 18 časova u Konaku kneginje Ljubice, dr Marija Ljuština govoriće o stanovanju u bronzanom dobu na teritoriji Beograda.
Za razliku od kamenog doba, tokom kog se točak (pra)istorije kretao lagano, metalna doba i mlađu praistoriju karakterišu ubrzane društvene promene. Neke od manifestacija tih promena relativno su lako prepoznatljive u materijalnoj kulturi. Dobar primer su tehnološke inovacije, kakva je osvajanje novih materijala (bakra, zlata, bronze) i njihovo uvođenje u širu upotrebu. Sa druge strane, bronzanodopske zajednice ostavile su tragove koje se u arheološkom zapisu, u dobroj kulturno-istorijskoj tradiciji, prepoznaju kao tzv. keramičke arheološke kulture, gde se zapis najlakše dešifruje na keramici – materijalu kojim je čovek suvereno vladao već milenijumima.
O prostoru u kom je stvaran taj keramički materijal, gde se stanovalo i obavljale druge aktivnosti, zna se neuporedivo manje. Sagledavajući bronzano doba u celini, od polovine III milenijuma pre nove ere do prvih vekova I milenijuma pre nove ere, teritorija Beograda dala je celovitiju sliku o pogrebnoj praksi. Naselja koja su “hranila” ta groblja znatno su slabije istražena. Izuzetak od tog pravila predstavljaju višeslojna naselja tipa tel, koja su u razvijenoj fazi bronzanog doba ponovo postala atraktivna za naseljavanje. Ova naselja na lesnim terasama na obali Dunava bila su važni punktovi u cirkulaciji ljudi i dobara. Ona su formirana u vreme kada u egejskom svetu na jugu Balkanskog poluostrva procvat doživljavaju “civilizacije palata”.
Podaci kojima danas raspolažemo ukazuju da je raskoš kritsko-mikenskih palata u oblasti “beogradskih stava” zamenjena naseljima po meri običnog čoveka, čije su aktivnosti bile direktno vezane za veliku reku.
