Ilustracije Danteovog dela širom sveta u periodu od 1983. do 2021. godine
Povodom 700 godina od smrti Dantea Aligijerija, oca italijanskog jezika, Ambasada Italije u Beogradu i Italijanski institut za kulturu predstavljaju izložbu Hipermoderni Dante. Ilustracije Danteovog dela širom sveta u periodu od 1983. do 2021. godine koja se održava od 14. aprila do 12. maja u prostorijama Italijanskog instituta za kulturu u Beogradu.
Izložba će biti otvorena u sredu, 14. aprila, u 18.30 časova a direktan prenos otvaranja može se pratiti na Jutjub kanalu Italijanskog instituta za kulturu u Beogradu. Izložba će biti otvorena za posetioce od 15. aprila do 12. maja 2021, od ponedeljka do petka od 10.00 do 19.00 časova, a u Beogradu je njeno premijerno izdanje. Nakon Beograda, biće predstavljena publici u Atini, Pragu, Moskvi, Madridu i Londonu.
Izložba Hipermoderni Dante nudi pregled najnovijih tokova u dugačkoj istoriji ilustrovanih prikaza Danteovih dela i predstavlja jedinstvenu priliku da se srpskoj publici prikažu ikonografska dela visokog umetničkog dometa inspirisana Vrhunskim pesnikom. Posetioci će moći sa uživanjem da posmatraju različita iskustva, tehnike i metodologije dovedene u dijalog kroz osamdesetak dela pet savremenih umetnika – Toma Filipsa, Monike Bajzner, Mima Paladina, Emilijana Poncija i Paola Barbijerija. Reč je o svojevrsnom putovanju u savremenu vizuelnu kulturu.
Izložbu su osmislili Društvo Dante Aligijeri i Udruženje italijanista, izložbu je priredio prof. Đorđo Bači u saradnji sa Marčelom Čikutom i Albertom Kazadeijem, a realizovao Art Media Studio iz Firence zahvaljujući podršci Ministarstva spoljnih poslova i međunarodne saradnje Italije.
Devet serigrafija Toma Filipsa otkrivaju originalni jezik koji sjedinjuje neposrednost pop umetnosti i profinjenu potragu za izražajnim sredstvima. U delima oslikanim temperom Monike Bajzner, prve žene umetnice koja je u celosti ilustrovala Božanstvenu komediju, svaki detalj je brižljivo stavljen pod lupu, što omogućava aktivno promišljanje jedne figurativne tradicije koja u svojoj krajnosti obuhvata i Đovanija di Paola. Mimo Paladino koristi crtež kako bi pronikao u arhaične korene Danteovog speva, iščitavajući Danteove stihove iz ugla vlastite umetničke poetike. Paolo Barbijeriusaglašava tradiciju sa inovacijom, originalne skice u crnom se preobražavaju u konačne raznobojne štampe na kojima su prikazani fantastični prizori sa do sada neviđenim interpretativnim scenarijom. Emilijano Ponci se pak u potpunosti prepušta digitalnom mediju, stvarajući ambijente nadrealne prirode sa uznemiravajućim prizvucima, koji iznova aktualizuju Dantea u jednoj otuđenoj današnjici.
