Izložba “Kimono za poneti”, Katarine Ljubinković – Zorkić, biće otvorena od 8. do 21. aprila u Galeriji Singidunum.
Kimono je tradicionalni japanski odevni predmet, u 5. veku preuzet iz kineske kulture odevanja.
Kinezi retko koriste kimono u današnje vreme, dok se u Japanu zadržala tradicija nošenja kimona u nekim prilikama, naročito u vreme venčanaja-mlada nosi svečani i specijalno izradjen kimono za tu priliku.
Kod ceremonije pijenja čaja, komono je neizostavni deo odežde, a nose ga u tim prilikama i muškarci i žene.
Muškarci tradicionalno nose kimono tamnih boja, uglavnom crni, a žene puštaju mašti na volju i nose najrazličitije varijante kimona, kako u boji, tako i po specifičnom obliku.
Devojke nose kimono sa dugim rukavima, gotovo do zemlje, dok udate i starije žene nose kimono kakav žele, ali retko su zastupljeni sasvim dugi rukavi.
Ono što je karakteristično za kimono u današnje vreme, odnosi se uglavnom na dezen i boju kimona, kao i na materijal od kog je napravljen.
Sto je živopisnije oslikan, kimono se smatra raskošnijim i vrednijim, mada se veoma ceni kimono sa tradiciolnim islikavanjem , što podrazumeva motive koji su bili aktuelni pre vise vekova.
U današnje vreme, kimono je najčešće odežda gejši, ali žene iz svih društvenih slojeva rado nose kimono, kako zbog udobnosti, tako i zbog svedenosti novih i modernih kimona.
Katarina Ljubinković Zorkić, rođena u Beogradu 1955. godine.
Završila Školu za industrijsko oblikovanje, odsek grafike, u Beogradu 1975.godine i School Of Classical Chinese Painting u Bangkoku, Thailand 1988.godine, u klasi profesora Lim Iao (Lim Eow).
Osim slikarstva, bavi se ilustracijom i likovnom opremom knjiga, časopisa, kataloga, plakata.
Samostalno izlagala 20 puta u zemlji i inostranstvu i učestvovala na preko 300 grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu.
Učestvovala u radu 30 likovnih kolonija u Srbiji.
Dobitnik je 3 puta godišnje nagrade za slikarstvo ULUPUDS-a (1993. 1995. i 2000), nagrade za slikarstvo Filip Moris 2004. kao i 15 otkupnih nagrada.
Osnivač i edukator prve likovne radionice za rad sa decom sa posebnim potrebama 2000.godine (Down sinrdom).
Član je ULUPUDS-a od 1977.godine, a 2000.godine stekla status istaknutog umetnika.
Slike joj se nalaze u mnogim javnim i privatnim kolekcijama (Narodni muzej, Beograd, Narodna biblioteka, Beograd, Ministarstvo kulture Srbije, Vlada Republike Srbije, Kulturni centar Varvarin, kolekcija akvarela, Dom omladine Kragujevac, Kolekcija Umetničke kolonije Ečka, Zrenjanin, Biblioteka Glovinski-Muzej ilustracija, Varšava, Poljska
Živi i radi kao samostalni umetnik u Beogradu.
