Roman „Beogradska knjiga mrtvih“ Aleksandra Petrovića je, kako kažu, besmrtna knjiga među beogradskim krimićima.
Da li je egipatska knjiga mrtvih prvi priručnik samopomoći? Šta povezuje beogradsku mumiju, policijskog inspektora i naučnicu koja je nestala pre nekoliko dana? Aleksandar Petrović nam otkriva priču započetu pre 2500 godina na obali Nila, koja će se razrešiti u Beogradu za svega nekoliko dana na ušću Save i Dunava.
„Beogradska knjiga mrtvih“ sadrži sve što očekujemo od dobre knjige: zaplet kojim pisac besprekorno vlada i zna kada da povuče polugu kako bi čitaocu otkrio skriveni prolaz; protagonistu kojeg ćemo radoznalo pratiti do obale otkrića, galeriju živopisnih likova koje Petrović iskusno portretiše i podređuje glavnom toku priče, te iznenađujuće raskošan uvid u život glavnog junaka misterije, Nesmina, koji će konačno u Beogradu dobiti priliku da u poslednji čas dosegne dugo željeni mir.
Ako je posmatramo samo u okviru zadatog žanra, i tu Beogradska knjiga mrtvih ispunjava vrhunske domete. Isidora je mlad i perspektivan arheolog koja je radila na istraživanju i restauraciji jedne egipatske mumije, koja je igrom slučaja našla u Beogradu. Ona iznenada nestaje, a njen slučaj preuzima policijski inspektor Neobojša Radić. Petrović ovog svog istražitelja koji ima nesnosne glavobolje i flešbekove na misterioznu nesreću, portretiše u stilu junaka mračnih nordijskih krimića koji su sada toliko popularni. A i svi ostali protagonisti su majstorski isportretisani, gradeći jedan kompleksan svet Isidorinih porodičnih prijatelja i kolega, svet prepun intriga, prevrtljivih ljudskih osobina i neočekivanih obrta.
Bilo bi nepravedno “Beogradsku knjigu mrtvih” staviti na policu s trilerima ili kriminalističkim romanima. Jer ovo je prvenstveno priča o čežnjama koje čekaju da budu ostvarene. Kroz vreme, prostor, drugo biće ili – pisanje.
