Galerija Haos najavljuje izložbu GORDANE KALJALOVIĆ ODANOVIĆ pod nazivom Drugi pogled. Naime, naša poznata vajarka je dobila priliku da realizuje svoje instalacije kao svojevrsne studije o poimanju crteža. Izložba Gordane Kaljalović se otvara u utorak, 12. aprila u 20 sati i traje do 6. maja 2016.
Najpre je u jednom ranijem predstavljanju svojih studenata iz Novog Sada (2004) pokazala kako se profiliše relacija crteža prema ravni i prema prostoru kroz projekat Od površine ka prostoru. Ovoga puta, umetnica polazi od primarne pozicije crteža /u ravni papira/ i potencijalnog svojstva linije da “probije” granice i uđe u prostor na nešto drugačiji način nego što je to urađeno u kolektivnom projektu Poetika linije (1992). “Posmatrajući pojave u prirodi: jata ptica, zatalasana polja, nastojala sam da pronađem vizuelni ekvivalent i iskažem energetski potencijal tih konfiguracija – objašnjava autorka ovog zanimljivog i nadasve neobičnog projekta u prostoru Haosa. U ovom najnovijem projektu Drugi pogled, ekspanzivna vrednost linije dobija formu kroz kapilarno širenje u vidu instalacija kojim se osvaja prostor i gradi ambijent. To podrazumeva i određenu telesnu aktivnost u vremenu – “crtačevoj i posmatračevoj suštinskoj delatnosti”/P.Kle/.
Projekat Drugi pogled – kako nam ga pojašnjava Gordana Kaljalović, bavi se rekonstrukcijom pejzaža, građenjem artificijelnog ambijenta pomoću veštačkih, sintetičkih i drugih materijala čime se referira na postindustrijski pejzaž i savremeno tehnološko doba. Sintetički materijal i žica, koje umetnica koristi upućuju na eru sve veće kontaminacije okruženja proizvodima tehnološke civilizacije. Naglašavanjem kontrasta između prirodnog i sintetičkog, projektom se nameće pitanje o karakteru savremenog pejzaža i njegovoj budućnosti. U drugom nivou čitanja projekta uočava se korišćenje crteža i linije. Polazeći od proširenog shvatanja crteža /i linije – njegovog izražajnog i gradivnog elementa/ i njegovog potencijalnog svojsta da se širi izvan okvira izabranog formata, da” probije”granice koje postavljaju ivice papira i da se oslobodi inercije osnove u koju je inkorporiran, stvaramo da simulirani “prirodni ambijent” putem linearnih konfiguracija – instalacija u prostoru i na zidovima galerije, predstavljaju novinu. Ritam, repeticija, kao i pokret, deo su unutrašnje građe ovih celina sa intencijom širenja.
Pored prostornog crteža /artikulisanog u formi instalacije/, uključen je i proces nastajanja crteža u realnom vremenu, dejstvom vode i tuša na podlogu – papir, u okviru instalacije. Ovako to objašnjava umetnica: Voda ide kroz creva relativno kontrolisanim ritmom. Slivaće se u staklenu posudu i rastvarati crni tuš koji će postepeno valerski natapati papir i stvarati akvarelsku apstraktnu kompoziciju…
U tekstu za katalog ove postavke Radonja Leposavić kaže za umetnicu: Igra se, ispituje prostor, materiju, odnose između različitih stanja, krajnosti: tvrdo-meko, čvrsto-tečno, vidljivo-nevidljivo, gore-dole, malo-veliko, puno-prazno, prirodno-artificijelno…
